Wonderful Me

Online: een video met Doris en Willem en hun klasgenootjes.

ISM volgt het “Primary Years Programme” van het International Baccalaureate (IB). Een belangrijk onderdeel daarin is de “Unit of Inquiry”, een thema dat gedurende een kwartaal een rode draad vormt in de lessen. Dit kwartaal was de UoI voor klas P3/4 “Wonderful Me”, waarbij het draaide om de uniciteit van ieder individu, en de manier waarop die gevormd wordt door aard en omgeving. Volgend kwartaal is het thema “Ethnic Expression”: iedereen behoort tot een ethnische groep, en iedere ethnische groep heeft manieren om zich uit te drukken.

De school heeft de afsluitende video van de UoI Wonderful Me online gezet op http://www.ismoshi.org/p34wonderful.htm (wachtwoord is parent733). Leuk om Doris en Willem te zien dansen tussen hun klasgenootjes! Willem is herkenbaar aan zijn witte polo, Doris heeft eerst een rode, daarna een donkerblauwe polo aan.

(leef)tijdloos

Na een warme dag in de tuin… is er niets lekkerder dan in die kilo Lego duiken die ik vanaf het begin van het inpakcircus in de bagagelimiet had meegerekend. Je hebt het Legobouw-gen, of je hebt het niet- nou, dan is er hier co-dominante overerving ! En bijna die hele kilo is al zo’n 30 jaar in gebruik: Hellevoetsluis → Utrecht → Nijmegen → Moshi !

ISM Sports Day

Op vrijdag 14 en zaterdag 15 september was de eerste sportdag van school. Alle leerlingen en leerkrachten horen bij een House (net als in Harry Potter, voor wie de boeken kent). Geel is Meru (de berg bij Arusha) en heeft Doris en Hugo in zijn gelederen, blauw is Kibo (de hoogste top van de Kilimanjaro) waaronder Ida en Willem vallen, en groen is Mawenzi (de gekartelde kraterrand van de Kilimanjaro die vanaf hier goed te zien is), dat het zonder Zwetsraketjes moet stellen. De huizen strijden tegen elkaar op elke sportdag, die dan weer atletiek, dan weer zwemmen als thema heeft … maar ook soms ouders en leerkrachten vraagt mee te doen! Dat wordt nog wat: piggy back races (paardjerijden) van leerlingen bij hun ouders op de rug…!

De school legt een grote nadruk op sport (en prestatie), iets dat we in Nederland niet in deze mate kennen. Je kunt op zo’n dag zien hoe verbroederend sporten kan werken – en dat over een leeftijdsbereik van 3 tot 18 jaar. Alle kinderen deden mee, met als gedoodverfde P5-6 winnares op de 800, 400 en 100 meter: Ida – alsof ze straalmotoren ondergebonden had. Het gaat op deze evenementen echter om de teamprestaties. Want wie wonnen er deze sportdag? Meru! Dus Doris en Hugo renden het ererondje mee over de atletiekbaan (zie de foto). Ida en Willem zinnen op revanche …

Tanderuitzania

image

Nog geen week geleden begon hij te wiebelen. Vandaag werd Huugs eerste melktand – met hulp van Hugo’s vrij potige klasgenootje Anitha – abrupt verwijderd en kan hij aansluiten bij het grote-kinderenlegioen! Hugo is erg trots. En hij kan nu limonade drinken met het rietje door het gat. Erg handig.

Update Hugo laat er geen gras over groeien en een dag later is ook nummer 2 eruit:

Eerste schooldag

Nu begint het echt! We hebben zojuist de vier oudste kinderen naar hun klaslokalen op ISM gebracht.

Ida zit in P6 (P = primary) bij Mr. Scott, een leuke jonge ‘echte’ Brit bij wie Ida het vermoedelijk erg goed naar haar zin zal hebben. Willem zit in P4 en Doris in P3, beide bij Miss Jann (de klassen beslaan steeds twee schooljaren: P1/P2, P3/P4, P5/6). Jann is geboren in Zimbabwe, en is al meer dan dertig jaar juf in allerlei landen. We ontmoetten haar bij de laatste hash en mochten haar onmiddellijk, een heerlijk mens. Ze stelde Willem en Doris meteen op hun gemak. Hugo zit in P1 bij Miss Nina, de moeder van Frazer. Frazer zit bij Willem in de klas en woont verderop in de straat. Zijn zus Annie is van Ida’s leeftijd, en de kinderen zijn al een paar keer bij elkaar wezen spelen. Steven en Vicky blijven thuis bij Mama Halima.

Ook al is niet alles nieuw, toch is het een hele grote stap: een nieuwe school, een nieuwe klas en ineens ook alles in het Engels. Vreemd te bedenken dat Hugo niet in het Nederlands maar vanaf het begin in het Engels zal leren lezen en schrijven.

Als we over de prachtige ISM-campus naar de hoofduitgang lopen feliciteren Marieke en ik elkaar met Marek die vandaag 17 wordt. We vinden het jammer dat hij vandaag niet hier ook begint. We hadden hem graag in D1 zien instromen, het eerste jaar van de tweejarige IB-opleiding die gelijk staat aan 5- en 6 VWO. Dit uitdagende internationale klimaat zou geknipt voor hem zijn geweest, maar natuurlijk gaat ‘ie het ook geweldig doen op het Jordan in Zeist, zijn huidige school! Alas, ik ga Marek straks maar eens uit zijn bed bellen; ik gok dat ik daar nog tot na de middag de tijd voor heb 🙂

Bij de hoofduitgang van de campus, als we Lema Road oversteken om naar ons werk te gaan, bevestigt Mt. Kibo (de hoogste Kilimanjaro-top die boven Moshi uittorent; sneeuwwit, tegen een strakblauwe hemel) nog maar eens dat dit de plek is waar we moeten zijn. We wisselen een grote grijns uit. Voor ons begint het werk hier nu ook echt. Ik spring op de fiets naar KCRI, en Marieke rent naar KCMC.

Een rustig moment om te schrijven op de Oogstfeestdag

Inmiddels zitten we al meer dan 1 ‘ hele’ maand in Tanzania. En zoals gebruikelijk zitten wij niet stil… Geemigreerd, nieuw huis, nieuwe auto, nieuw continent, nieuwe cultuur, 2 nieuwe talen, nieuwe oppassen, en nu ook: nieuwe baan ! (Nu nog die nieuwe fiets! … als een echte Tanzaniaan loop ik dus nog maar even heen en weer naar het ziekenhuis. En het is niet te beschrijven hoe het voelt om in de ochtendzon naar je werk te lopen met die machtige, solitaire besneeuwde Kilimanjaro-top als uitzicht.) En nog een paar dagen voordat ook de kinderen weer naar school gaan.
Ik ben op 1 augustus begonnen op KCMC. Omdat het hier deze week examentijd is voor alle studenten van propedeuse medicijnen tot aan laatstejaars AIOS, worden alle programma’s en bezettingen daar op aangepast. Van een normale gang van zaken is dus nog niet echt sprake. Met de afdelingshoofden van Internal Medicine (waaronder neurologie valt) en Pediatrics ben ik overeengekomen dat ik mijn tijd zal verdelen tussen volwassen- en kinderneurologie. Op de volwassenafdeling liggen de neurologiepatienten her en der verspreid. Momenteel is de afdeling nog voller dan anders. Op een oppervlakte kleiner dan dat van de afdeling Neurologie van het Radboud liggen normaal gesproken ongeveer 100 (!) patienten, waarvan de Chagga (etnisch gezien meest prevalente stam hier) meestal nog wel op een bed liggen, maar de Masai gewoon op een brancard op de gang moeten. Nu echter zijn alle overige ruimtes opgevuld door de vorige week aangespoelde Somalische vluchtelingen die zonder uitzondering uitgedroogd en ondervoed waren, naast hun verwondingen door het vrachtwagenongeluk. Deze Somali-ruimtes worden bewaakt door gewapende politie-agenten en soldaten, die de wanorde compleet maken.
Op de afdeling Kindergeneeskunde is al 4 jaar geen kinderneuroloog meer, waardoor er nu een volledige lichting kinderartsen afstudeert met slechts minimale neurologische basiskennis en hands-on ervaring met neurologisch onderzoek. Toch zien deze kinderartsen een enorm spectrum aan ernstige en ironisch genoeg (als de patienten niet zo’n enorm delay hadden voordat ze besluiten tot medische behandeling: alles kost geld…) veelal behandelbare kinderneurologische aandoeningen, zodat ze niet meer opkijken van de ernstigste afwijkingen. Neurologisch onderzoek doen ze dus echter ook niet standaard… de meest gebruikte beschrijving is ‘ ill’ danwel ‘ very ill’ ! Ik superviseer op de afdeling een zaaltje met kinderneurologische patienten, en zal 2 keer per week Neuropediatrics en HIV-polispreekuren gaan doen samen met 1 of 2 jonge kinderartsen die zich willen gaan toeleggen op de kinderneurologie. Verder zijn er elders in de stad kleine ngo-revalidatiecentra en opvanghuizen die veel kinderneurologische patienten begeleiden, en zo nu en dan bemand worden door kinderartsen vanuit KCMC, en binnenkort ook door mij (en dan hopelijk op regelmatige basis). De paar dagen die ik hier zit leren me al veel over global health care. Wist jij bijvoorbeeld dat Afrikaanse geneeskundestudenten al jaren op kosten van de Chinese regering hun artsenopleiding in China kunnen doen ? De co-assistenten komen dan terug voor hun co-schappen hier- en om hun familie te zien. En dat in deze regio de complexe hartoperaties, bijvoorbeeld in geval van congenitale hartafwijkingen, gedaan worden in India ? Ik vind deze vorm van internationale samenwerking fascinerend. Landen die wij van oudsher beschouwen als ‘ Tweede’ of ‘ Derde’ Wereld hebben een heel systeem om elkaars gezondheidszorg te ondersteunen. Ongetwijfeld met veel onderliggende economische belangen, maar toch.
En dan over naar onze kinderen ! Ze zijn al vertrouwd met het Engels, en zelfs Steef antwoordt al simpele vragen in het Engels. Ida spreekt voor de vuist weg, plakt alles zonder gene aan elkaar en zal als een speer gaan. Willem, Doris en Hugo laten het misschien niet merken maar verstaan gesproken Engels goed, en beginnen ook hun schroom te overwinnen om het te gebruiken in gesproken Engels. School zal dat in een stroomversnelling brengen. De 4 scholieren zullen de eerste weken nog een extra cursus hebben, en dan met z’n vieren in een klasje zitten met de andere net gearriveerde non-native English speakers. Dat wordt een dolle boel! De campus van ISM (International School Moshi) is vlakbij ons huis. Er komt achterin de tuin een nieuw poortje zodat ze nog sneller op school kunnen zijn en ze de vrij drukke dirt road voor het huis (Emma Grocery Rd) helemaal niet meer ophoeven. Die is op sommige plekken namelijk zo steil en hobbelig dat de korte beentjes dat moeilijk trekken… Christine, de andere Nederlandse moeder bij wie we na aankomst mochten logeren, heeft voor de kinderen een grote stapel ISM-poloshirtjes in 6 kleuren geregeld. De polootjes zijn het schooluniform. Ooit hoorde daar een korte broek of rok bij, maar dat werd zo massaal geboycot door de scholieren dat men dat onderdeel maar heeft opgegeven.. ! Er zaten een paar uniformbroekjes bij, en die staan Steven heel schattig. Als hij volgend jaar naar de ISM-kleuterschool gaat (dat wordt sparen dus !) zal hem dat prachtig staan.